یک جامعه‌شناس تصریح کرد: نقش تشکل‌ها بر شخصیت و تربیت اجتماعی دانش‌آموزان
ایسنا/لرستان یک جامعه‌شناس گفت: امروزه تشکل‌های دانش‌آموزی نقش قابل توجهی در فعالیت‌های تربیتی و فوق‌برنامه دانش‌آموزان برعهده گرفته‌اند که باعث می‌شود میزان تأثیرگذاری مدارس در شخصیت و تربیت اجتماعی آن‌ها افزایش یابد.
فرهاد طهماسبی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به این‌که مهم‌ترین اصل در نگاه تعلیم و تربیت معانی آن است، اظهار کرد: یکی‌از صاحب‌نظران علم تعلیم و تربیت اعتقاد دارد تربیت مجموعه فرآیندهایی است که از طریق آن گروه یا جامعه‌ای چه کوچک باشد و چه بزرگ، قدرت‌ها و مقاصد کسب شده خود را منتقل می‌کند تا بقای خود و رشد مداوم خود را تضمین کند.
وی با اشاره به این‌که تربیت در لغت معانی زیادی دارد، عنوان کرد: شرط لازم حرکت انسان به سمت کمال انسانی و تعلیم و تربیت است.
طهماسبی با اشاره به این‌که یکی‌از مهم‌ترین کارکردهای عمومی تعلیم و تربیت، اجتماعی کردن افراد جامعه است، تصریح کرد: اجتماعی شدن به‌معنای همسازی و همنوایی فرد با ارزش‌ها، هنجارها و نگرش‌های گروهی و اجتماعی است یا به عبارت دیگر فراگیری است که به واسطه آن هر فرد دانش و مهارت‌های اجتماعی لازم را برای مشارکت مؤثر و فعال در زندگی گروهی و اجتماعی کسب می‌کند.
این جامعه‌شناس با اشاره به این‌که بخش مهمی از جامعه‌پذیری از طریق یادگیری نقش‌های اجتماعی صورت می‌پذیرد، عنوان کرد: هر فرد باید در طول زندگی خود ایفای نقش‌های کودک، دانش‌آموز، پدر یا مادر، کارمند، عضو یک طبقه اجتماعی معین، شهروند و بسیاری دیگر از نقش‌ها را بیاموزد.
وی افزود: هیچ‌کس نمی‌تواند نقشی را با موفقیت عهده‌دار شود، مگر این‌که به‌گونه‌ای پرورش یافته باشد که آن‌را به‌عنوان نقشی با ارزش، رضایت‌بخش و متناسب با ویژگی‌های خود تلقی کند.
طهماسبی تأکید کرد: یکی‌از اهداف آموزش و پرورش، تربیت اجتماعی کودکان، نوجوانان و جوانان و به طور کلی نسل آینده توسط نسل بزرگ‌تر است.
طهماسبی افزود: امروزه تشکل‌های دانش‌آموزی نقش قابل توجهی در فعالیت‌های تربیتی و فوق‌برنامه دانش‌آموزان برعهده گرفته‌اند، این نقش نوین باعث می‌شود میزان تأثیرگذاری آن‌ها در شخصیت و تربیت اجتماعی دانش‌آموزان افزایش یابد.
این جامعه‌شناس اظهار کرد: در این زمینه پژوهش‌های زیادی انجام شده که نتیجه آن حاکی از وجود رابطه معنادار میان عضویت دانش‌آموزان در تشکل‌ها و مسئولیت‌پذیری، نظم‌پذیری و انتخاب شغل است.
انتهای پیام
